maandag 11 juli 2016

Hoe, gij hebt een korte broek aan ofwa?*

Dit waren de eerste woorden die Abu C. - mijn door mij tot de islam bekeerde onderbuur - tegen mij zei toen hij de deur open deed. "Ik ben nu nog eens nooit naar een festival gegaan in een korte broek" vervolgde hij. "Euhm, Abu, ge beseft toch dat het vandaag ongeveer duizend graden gaat worden? Ge gaat u onnozel zweten in uwe zwarte jeans."

Na veel vijven en zessen was hij dan overtuigd van het nut van een korte broek, om daarna dan mijne chauffeur te willen spelen om naar het Fantasia Festival te gaan. Dast voordeel van Abu C. als kameraad te hebben, dieje drinkt nooit, ge hebt dus altijd nen Bob mee.

Laat ik kort zijn wat festivals betreft. Voor mij staat dat ongeveer op hetzelfde niveau als een wintersportvakantie. Heel veel mensen doen het. Heel veel mensen zijn er gek van.

Ik vind er echter niets aan.

Maar kom, wat moet ne mens anders doen op ne vrije zaterdag als het mooi weer is? (Gaan oefenen voor de Dodentocht misschien Tristan?)

De enige reden dat Abu C. mij overtuigd kreeg om naar Fantasia Festival te gaan, waren de woorden "Free" en vooral "Dance". "Biggest" was niet zo heel overtuigend vond ik.

Kijk, mijn grootste probleem met festivals is de muziek. Ik luister heel graag naar muziek, maar ik kijk er gewoon niet graag naar. Want ja, daarvoor gaat ge toch naar een festival, niet? En om dan naar een optreden te gaan kijken van ne groep waar ge een paar liedjes heel goed van vind, om dan tijdens het optreden tot de vaststelling te komen dat ze juist een nieuwe cd uit hebben die ze willen promoten en dus maar een hit spelen en de rest nieuw materiaal. Of dat hun hele repertoire maar bestaat uit een of twee hits.

Mijn tweede grootste probleem is de kostprijs. Om daar op een weekendje evenveel geld uit te geven als aan een city trip om dan op een akker te moeten staan, dat gaat er bij mij echt niet in. En ik begrijp wel dat ze niet allemaal even goed als Phil Kevin kunnen zijn. En dat zijn repertoire onnavolgbaar is. Maar ik verwacht toch een heel klein beetje niveau als ik dan toch goed geld betaal voor een festival. Het Fantasia Festival was gratis, dus wat dat betrof was er al een probleem van de baan.

Ondanks het feit dat Abu de afslag had gemist en we ons eventjes moesten amuseren door met de auto in een wei rond te crossen, waren we nog ruim op tijd en konden we dus zonder problemen gratis binnen geraken. Nog maar juist voorbij de inkom werden we al aan de kant geschoven om op drugs gecontroleerd te worden door een drugshond. Terwijl we klaar stonden om besnuffeld te worden, stuurden ze nog snel een laatste persoon ter controle de tent in.

Nu niet voor het een of ander, maar moest ik een lichtjes vooringenomen drugshond zijn, ik zou dieje laatste kerel er zonder verpinken hebben uitgepikt. Frenologie wordt reeds lang niet meer als een wetenschap beschouwd, maar dieje gast zag er gewoon zo uit alsof hij een gigantische voorraad drugs in een of meerdere lichaamsholten had gestoken. En jawel hoor! De hond ging onmiddellijk zitten om aan te duiden dat hij drugs rook.

Altijd al geweten dat honden veel slimmer zijn dan katten.

Het festival zelf was dik de moeite. Ok, het zonnetje droeg meer dan bij tot de goede sfeer, maar de muziek zelf was ook meer dan aangenaam. Twee podia met DJs, meer moest dat niet zijn, zeker in de wetenschap dat er een retrohouse podium was. Whiteline, Channel One (aka My Style is Much piejewieje Better... Bonzai, tsatsatsaa), Blow the Speakers,... alle gekende hits passeerden meermaals de revu, tot groot jolijt van mij en velen andere met mij. De ideale gelegenheid om mijn dansmoves weer eens boven te halen. Het Grasmachien (patent pending) had ik thuis gelaten, maar er was aanleiding genoeg om te goan met dieje peirdekop.

Ondertussen was Abu C. er achter gekomen dat een van zijn eerste vriendinnetjes ook aanwezig was en wilde hij ze eens goeiendag gaan zeggen. En de "tje" van vriendinnetje was hier meer dan op zijn plaats. Hij had mij gezegd dat het een kleintje was. Kijk, klein dat is 1m59 en half of zo. Zijn oud lief had ne ladder nodig om aardbeien te plukken! Ze kon zonder problemen onder een tafel door lopen zonder hare kop in te moeten trekken. Ze moest opkijken naar iemand die klein was.

Om maar aan te willen geven hoe klein ze juist was.

Maar kijk, Abu C. vond het precies een heel aangenaam weerzien na zo'n 23 jaar en had veel bij te praten. Helaas voor mij wilde deze dame naar het optreden van Regi gaan kijken.

Helaas, inderdaad.

Kijk, op zich heb ik niets tegen Regi. Hij maakt goede muziek en is een goede DJ. Alleen beseft hij soms niet wat de etiquette is die hoort bij een optreden als DJ op een dance festival.

Eerst was het de beurt aan Linda Mertens, zijn goed van poten en oren voorziene sidekick van zijn groepje Milk Inc. Daar liep het voor mij al fout. Waarom kwamen die twee optreden? Waarom niet gewoon komen DJen? Soit, na dit verplichte nummertje was het dan weer tijd voor het tweede verplichte nummertje van Regi: DJen als ware hij DJ Nico. Te pas en te onpas door de micro kwelen, R&B draaien (op een dance festival),...

En als dat nog niet voldoende was om mij aan hem te ergeren leek het wel alsof hij niet aan het mixen was. Ik vroeg het aan Abu C., die in zijn jonge jaren ook nog DJ was, waarom nen DJ zijne koptelefoon normaal gezien gebruikt. "Om de volgende plaat goed te zetten en den overgang goed te laten verlopen."

Volgens mij was Regi zijne koptelefoon dan omdat hij last had van ne koude nek. Ik heb hem daar niet te veel gebruik van zien maken. Het was meer van laptopke aansluiten en dan wat van zijne tak maken af en toe dat hij deed. David Guetta was er niets tegen...

Maar kom, deze martelgang was over, terug naar de retrosets. Om bij deze al onmiddellijk op uw vraag te antwoorden: zo'n hele avond naar monotoon gedrum luisteren, dat kan toch niets zijn? Kijk, daarin verschillen we dan weer van mening. Naarmate de avond vorderde en het donkerder en donkerder werd, kwam de sfeer er juist hoe langer hoe meer in te zitten. Een openlucht discotheek werd het als het ware. Lasershow, stroboscoop, en dikke ambiance, meer moest dat echt niet zijn.

Of toch. Misschien een wel een onderbelicht iets, maar in mijn ogen ook wel een dikke pre: tegen 1h was het gedaan. En vermits we al daar waren van 13h, hadden we er een zeer gevulde dag opzitten. Ik weet het, ik word oud.

Ideaal dus om op de tonen van Elza van Frozen afscheid te nemen van ons feestje en huiswaarts te keren.

Epiloog: toen ik 's maandags tegen Posh Spice zei dat ik in haar geburen op stap was geweest wist ze mij te zeggen dat ze er normaal gezien ook naar toe zou gaan, moest ze niet gaan kamperen in het Verre Limburg op het eigenste moment. Dat zal dus voor volgend jaar zijn.

*Ja dus.