zondag 11 oktober 2015

Vrijhezellen*

Als ge 's morgens wakker wordt met in uw broekzak een pakje condooms nog volledig in de verpakking en ge u met de beste wil van de wereld niet meer kunt herinneren hoe dat er ooit geraakt is, dan weet ge dat ge u geamuseerd hebt.

Allow me to elaborate: de vrijgezellen van onze Verantwoordelijke voor de Internationale Betrekkingen met de Achtergestelde Gebieden in Oost- en West Vlaanderen.

Vrijdagavond, de 10de juli, hadden we met de Phil Kevinfanclub de jaarlijkse Mario Lanzaquiz opstaan en 's anderendaags was het dus vrijgezellendag van onze Verantwoordelijke. Het was vrijdag niet overdreven laat geworden, maar we werden 's anderendaags al om 9h in Anzegem verwacht.

Anzegem, dat is zoals in Kortijs maar dan in West-Vlaanderen gelegen. Een halve dag onderweg dus en wie weet welke gevaren er voor ons lagen...

Ik overdrijf niet

Gelukkig had onze Verantwoordelijke Gebouwen zijn auto een groot nazicht gegeven vooraleer we de Groote Tocht Westwaarts aanvatten en waren onze visa en inentingen tijdig in orde geraakt.

Bij het ouderlijke huis van onze Vrijgezel aangekomen wachtte ons een zeer welgekomen ontbijt, terwijl wij op de Vrijgezel aan het wachten waren.

Geblinddoekt werd hij door zijn toekomstige Schoonbroer Zwager (hij ging dan ook trouwen met een Hollandse) naar ons toe geleid. Hij had een pakket mee dat hij nog zelf had moeten samenstellen de avond ervoren: zelfgemaakte cupcakes voor iedereen, condooms (ah, daar had ik die dus van!) en nog een hele hoop andere ongein.

Zijn broertje en tevens zijn Getuige voor De Dag, had heel de dag georganiseerd: paintballen, ploeteren in het zwembad en dan met de bierkar naar Oudenaarde te fietsen om daar het nachtleven onveilig te maken.

Maar eerst moesten we de Vrijgezel omkleden. Gezien hij met zijn Hollandse ging trouwen leek het ons niet meer dan normaal dat hij verkleed zou gaan in een Bavariajurkje met bijhorende blonde pruik.

En klompen, vergeet vooral de klompen niet.

Paintballen is heel simpel. Ge geeft een deel volwassen mannen een paintbalgeweer in de handen en ge jaagt hen een veld in en zegt "Ga maar soldaatje spelen". Veel gelukkiger kunt ge de mannen in kwestie niet maken, geloof me vrij. Zeker als ge op een bepaald moment vrijgeleide krijgt om de Vrijgezel overhoop te schieten.

Na onze blauwe plekken geteld te hebben was het tijd om een frit-stop te houden.

En dan maar wat gaan rondspringen en onnozel doen in het zwembad en wachten tot de bierkar arriveerde.

Het principe van een bierkar is al even eenvoudig als paintballen. Zet een aantal mannen op een fietskar en geeft ze bier in de tussentijd, ondersteund door ambiancemuziek. Opnieuw: veel gelukkiger kunt ge de mannen in kwestie niet maken.

Buiten onze Sportief Directeur dan want die lust geen bier.

We waren nog maar goed en wel vertrokken, of er voltrok zich al bijna een drama. De Getuige was om een of andere reden van de bierkar gesprongen, wilde er terug opspringen, miste zijn sprong en viel van de kar af. Meteen paniek in de keet want de Getuige bleef bijna voor dood liggen.

Mijn Rode Kruistraining indachtig sprong ik ook meteen van de kar af en liep meteen naar hem toe. Gelukkig zonder al te veel erg. Ok, zijn enkel was serieus opgezwollen, en hij had enkele schaafwonden maar het had veel slechter kunnen afslopen.

Iets later vonden we het dan hoognodig om de Vrijgezel in Boratstring in een wei laten rond te lopen, moest hij een wedstrijd ad fundum drinken tegen mij doen (en verloor!) en aten wij zijn cupcakes verder op.

Dan maar doorfietsen naar Oudenaarde om na een avondmaal het nachtleven onveilig te maken.

En de Vrijgezel een Fristi uit zijn klomp te laten drinken. Die hij de hele dag aanhad.

Ik weet het, ik heb soms gemene ingevingen.

Op zich was het uitgaan niets bijzonders, alleen dat er geen enkele maar dan ook geen enkel taxi meer wilde rijden voor ons toen we uitgevierd waren. De Marathonman kon het wachten niet meer aan en besloot dan maar naar huis te lopen.

Int midden van de nacht. Met een GSM die niet meer werkte. En een route die hij "ongeveer" kende.

Drank doet rare dingen met mensen.

Na veel te lang wachten hadden we dan toch eindelijk een taxi te pakken. Snel met meer dan het toegestane aantal in de taxi kruipen om dan naar huis te sjezen. Ondertussen de Marathonman passeren en heel hard lachen om zijn dwaas idee.

Thuis aangekomen besloten we dan om onze Marathonman dan toch maar tegemoet te rijden want eigenlijk was dat compleet onverantwoord wat hij daar aan het doen was. Gelukkig had ik al heel lang niet meer gedronken en kon ik met de auto rijden. Dus wij met zijn vieren in de auto: de eigenaar van de auto, ikzelf als bestuurder, de navigator en nog iemand voor de morele ondersteuning. Marathonman was maar wat blij van ons te zien want hij wist de weg niet meer zo heel goed.

Iedereen veilig thuis, een geslaagde avond dus.

*Geen typfout, zo spreekt onze Vrijgezel echt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten