dinsdag 29 juli 2014

Hoe het moet - deel 2*

Een hele tijd geleden had ik meegedaan aan een wedstrijd waarmee ge Keizer Karelbier kondt winnen. En vermits de uitdrukking "ge moet niet schoon zijn om geluk te hebben" op mij van toepassing is, was ik dus bij de gelukkigen.

Om kans te maken op een pakket moest ik vertellen waarom ik als -35 jarige vond dat ik een Keizer Karel mocht drinken. Want ja, als "jongere" kon ik natuurlijk hun smaak nog niet ten volle appreciëren.

Nu, listig als ik was, had ik gezegd dat mijn leeftijd van hun referentiekader afhing. Ok, hier op Aarde ben ik inderdaad nog geen 35, maar moesten we op Venus leven, waar een jaar slechts 243 aardse dagen telt, dan kwam ik wél in aanmerking.

In tegenstelling tot de leden van de Phil Kevinfanclub wisten ze bij Brouwerij Haacht zo'n weetjes wél te smaken en kreeg ik dus de blijde boodschap dat ik een pakketje Keizer Karel thuis mocht verwachten.

Dat pakketje is voor zover ik weet echter nooit aangekomen. Of het moest zijn dat mijne onderbuur het op zijn bil heeft geslagen. Maar dat kan niet, want mijne onderbuur is moslim ik maak iedereen wijs dat mijne onderbuur moslim is.

En wat is Tristans eerste reactie in dit geval waar er hem zo'n groot onrecht is aangedaan?

Inderdaad, hij kruipt in zijn pen e-mail.

Een blogpost erover schrijven is pas de tweede stap.

Dus ik stuurde een mailtje naar het algemene e-mailadres, met de uitleg die jullie hierboven vinden en de melding dat ik dus nog steeds op mijn dorst zat. En natuurlijk ook wel eventjes met een kwinkslag door het stof kruipen want volgens mij liep die wedstrijd dus al minstens twee jaar geleden...
Ik weet dat het redelijk laat is om hier achter te horen aangezien deze wedstrijd al enige tijd geleden afliep, maar zoals jullie ongetwijfeld weten komt het verstand maar met de jaren.
Een week later kreeg ik dan reactie van Anja van Marketing. Om zich te verontschuldigen voor mijn ongemak en met de belofte om het zo snel als mogelijk in orde te brengen. Ze ging onmiddellijk een pakketje naar mij opsturen.

Naar mijn werkadres, want het zou te groot zijn voor mijn thuisadres...

*Onze Ondervoorzitter was vorige keer aangenaam verrast toen hij doorklikte op de link naar de site http://www.hoehetmoet.be/. Deze keer zal ik hem opnieuw niet teleurstellen door hem door te verwijzen naar deze site met bijna dezelfde naam: http://www.hoemoethet.be/.
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten