donderdag 1 mei 2014

Hoe het moet*

Hier bij ons op het werk krijgen we wekelijks een fruitmand. Gezonde snoep noemen ze zoiets. Ze zouden mij veel meer plezier doen met gewone snoep, maar soit, het is het gedacht dat telt.

En om de week wordt de fruitmand op een andere afdeling gezet. Deze week was het de toer aan onze afdeling. En met dat mijn collega enkele druiven wilt pakken, ziet ze dat er schimmel op zit.

Smakelijk is anders.

Soit, ik hier intern eventjes wat rondgebeld en degene gevonden die zich daar mee bezig houdt. Zij naar Fruitsnacks gebeld en iets daarna kreeg ik bericht van haar terug dat we volgende week extra fruit zonder krijgen.

En ook de vraag om volgende keer een foto van het beschimmelde fruit mee te sturen.

Geef toe, ge hoort hem dit in zijn eigen stem zeggen.

Bon, ieder zijn hobby zullen we maar zeggen zeker?

Maar dit voorval brengt ons naadloos naar mijn vorige blogpost. Zoals jullie al konden lezen had ik moeite om de prijszetting van Marcolini te begrijpen en na het lezen van hun antwoord op mijn mail, begreep ik er nog minder van.

3 dagen na mijn laatste mail kreeg ik alsnog een mailtje, met de vraag of ik mijn telefoonnummer kon doorgeven zodat ze mij beter te woord konden staan. En dus belde Maggy C. om mij het hele verhaal uit te doeken te doen - slechte communicatie over de prijssetting tussen website en de winkel omdat een nieuwe collega nog niet op de hoogte was van alles. (Dit laatste klopt overigens. Via LinkedIn zag ik dat Charlotte er nog maar 3 maanden aan het werk is. En neen, ik ben niet paranoia, dat is gewoonweg een groot complot tegen mij!) - en stelde ze voor om mij ter compensatie van het geleden ongemak een doos pralines te geven.

Kijk, we moeten er niet onnozel over doen. Ik ben op dit verschil uitgekomen, heb geprobeerd om het rechtstreeks met hen te regelen via e-mail maar ben op mijn honger blijven zitten. Dus heb ik er een - in mijn ogen geslaagde - post van gemaakt en die gedeeld met de wereld.

...en ook op hun Facebookpagina gezet...
Met als gevolg dat er toch al zo'n 40 tal mensen (and counting) met mijn voorval hebben kunnen lachen.

En dus vond Maggy van VIP Relations - VIP nog wel! Eindelijk erkenning voor mijn jarenlange kosteloze inzet voor de Phil Kevinfanclub! - dat dat spelletje lang genoeg geduurd had en beslist om korte metten te maken met dieje zagevent - mijn interpretatie van de feiten, niet de hare - en hem persoonlijk een doos pralines gaan af te geven, begeleid met een handgeschreven kaartje.

Nu, zoals ge uit mijn wiskundige berekening kondt afleiden deed ik moeilijk over het feit dat ik vond dat ze mij 4,50 euro te veel hadden aangerekend of 5,4 eitjes te kort hadden gedaan. En dus ging ik er van uit dat ik iets in die aard zou krijgen als compensatie. Ik ken het gamma ondertussen al redelijk dus ik weet dat ze zo'n doosjes hebben met 9 verschillende soorten chocolade in, ik ging er van uit dat ik iets in die aard zou krijgen.

Boy, was I wrong!

Sta mij toe om u de Pralinés Ancien voor te stellen: een doos van 36 pralines voor de prijs van 30 euro (allez, zoveel kost het op hun website, ik ga er maar van uit dat ze vanaf nu ook zoveel in hunne winkel kosten ;) die zoals gezegd, Maggy mij persoonlijk is komen overhandigen op mijn werk.

Het komt er dus eigenlijk op neer dat ze de door mij geleden emotionele schade heeft weten uit te wissen door een nieuwe doos pralines.

En daar doe ik absoluut niet moeilijk over.

Pralines zijn trouwens ook veel lekkerder dan fruit.

Bijkomend voordeel: ik heb ons ma, mijn Schoonzuster en de Ambtenaar ook nog eens serieus jaloers kunnen maken met mijn aanwinst.

*Overigens verder niets te maken met deze site: www.hoehetmoet.be

Geen opmerkingen:

Een reactie posten