De naam van mijne blog is niet zomaar gekozen. De inwoners van Vilvoorde worden Pjeirefretters genoemd, op het rond punt aan de kerk staat er een beeld van een paard waar dat stukken uit zijn en ikzelf eet ook maar al te graag eens een stukje paard.
Als ik maar een kleine honger heb, is het meestal pony.
En bij deze ook al een bekentenis. Van de paar jaar dat ik ondertussen in Vilvoorde woon ben ik nog nooit bij De Kuiper gaan eten. Een schande, ik weet het. Voor de leken onder jullie, De Kuiper is een monument in Vilvoorde en ver daarbuiten en staat bekend om zijn paardenvlees.
Een paar maanden geleden kwam Friedje bij mij op bezoek en had ik mij voorgenomen om er eens op zijn kosten te gaan eten, maar ik had mij van straat vergist en zo waren we dus in Pur Horse House terechtgekomen. Ook niet te versmaden, daar niet van, maar mentaal was ik al volledig ingesteld op De Kuiper, in die mate zelfs dat het stilaan mythische proporties begon aan te nemen.
Nu, donderdag had ik weer eens zin in paard en ging ik dus de supermarkt binnen om mij van een stukje te voorzien voor die avond. Ik kwam buiten en stapte door de regen naar huis, zonder paraplu. Schrik dat mijn haren nat zouden worden moet ik toch al lang niet meer hebben.
En onderweg naar huis ging mijne gsm ineens af. Mijn Broer passeerde in de buurt en vroeg of ik geen zin had om samen naar De Kuiper te gaan. Nu hoor ik jullie al hardop denken: ge hadt dus juist zin in paard, ge hadt juist paard gekocht en juist op dat moment belt uw Broer u om te vragen om paard te gaan eten?
Maar Tristan, die link dat gij en uw Broer hebt, dat is gewoonweg telepathie!
Sorry boomknuffelaars, dat is maar telefonie.
Nu kwestie van De Kuiper zelf: voor ne blote donderdag te zijn zat de zaak goed vol, wat altijd een goed teken is. Broer en ik moesten zelfs nog eventjes wachten tot er een plaats zou vrijkomen. Ook kwestie van inkleding was het wel wat speciaal. Het heeft zo wat weg van een bruine kroeg of een voetbalkantine ergens te lande in vierde provenciale. Zitbanken, hout tegen de muren, maar er hing wel een zeer gemoedelijk sfeertje.
Alleen jammer van het gezelschap.
*Een klassieker van Beavis and Butt-head, totaal naast de kwestie.
Als ik maar een kleine honger heb, is het meestal pony.
En bij deze ook al een bekentenis. Van de paar jaar dat ik ondertussen in Vilvoorde woon ben ik nog nooit bij De Kuiper gaan eten. Een schande, ik weet het. Voor de leken onder jullie, De Kuiper is een monument in Vilvoorde en ver daarbuiten en staat bekend om zijn paardenvlees.
Een paar maanden geleden kwam Friedje bij mij op bezoek en had ik mij voorgenomen om er eens op zijn kosten te gaan eten, maar ik had mij van straat vergist en zo waren we dus in Pur Horse House terechtgekomen. Ook niet te versmaden, daar niet van, maar mentaal was ik al volledig ingesteld op De Kuiper, in die mate zelfs dat het stilaan mythische proporties begon aan te nemen.
Nu, donderdag had ik weer eens zin in paard en ging ik dus de supermarkt binnen om mij van een stukje te voorzien voor die avond. Ik kwam buiten en stapte door de regen naar huis, zonder paraplu. Schrik dat mijn haren nat zouden worden moet ik toch al lang niet meer hebben.
En onderweg naar huis ging mijne gsm ineens af. Mijn Broer passeerde in de buurt en vroeg of ik geen zin had om samen naar De Kuiper te gaan. Nu hoor ik jullie al hardop denken: ge hadt dus juist zin in paard, ge hadt juist paard gekocht en juist op dat moment belt uw Broer u om te vragen om paard te gaan eten?
Maar Tristan, die link dat gij en uw Broer hebt, dat is gewoonweg telepathie!
Sorry boomknuffelaars, dat is maar telefonie.
Nu kwestie van De Kuiper zelf: voor ne blote donderdag te zijn zat de zaak goed vol, wat altijd een goed teken is. Broer en ik moesten zelfs nog eventjes wachten tot er een plaats zou vrijkomen. Ook kwestie van inkleding was het wel wat speciaal. Het heeft zo wat weg van een bruine kroeg of een voetbalkantine ergens te lande in vierde provenciale. Zitbanken, hout tegen de muren, maar er hing wel een zeer gemoedelijk sfeertje.
Alleen jammer van het gezelschap.
*Een klassieker van Beavis and Butt-head, totaal naast de kwestie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten