*Enkele stukjes die ik graag wil vertellen maar die op zich te kort zijn om er een volledige post van te maken, maar allemaal achter elkaar zit het wel snor.
Do the Lisboa Shuffle*
zijn de leden van de Phil Kevinfanclub zo sympathiek om mijn lijdensweg dan niet te willen filmen kon ik de pijn lang genoeg verbijten om hilarische momenten van het internet te houden.
Maar man, ik heb afgezien!
*Met dank aan 10cc.
Het zwarte goud*
Koffie. Tot 2010 en mijn reis naar Cuba dronk ik het niet. Nu drink ik er sloten van. (Bedankt overigens Ondervoorzitter om mij aan deze verslaving te helpen). Ik denk dat ik op een doorsnee werkdag gemakkelijk aan 6 à 8 koppen koffie geraak. Ja, ik weet dat ik een probleem heb. De koffiecultuur in zuiderse landen is gelukkig volledig op mijn maat gesneden. Aan de bar een minuscule espresso voor twee keer niets bestellen, naar binnen kappen en doorgaan. Ideaal gewoonweg.
Bij ons vertrek hadden we afgesproken aan Starbucks in Zaventem. Ik was als eerste daar en had al een espresso besteld. Tegen dat die op was, was de Verantwoordelijke Achtergestelde Gebieden ook daar. En dronken we samen nog een espresso. En toen de rest van de Phil Kevinclub er was dronk ik nog een grote tas koffie. "Dat gaat straks gezellig zijn op het vliegtuig, met al uwe koffie" was de algemene teneur onder de leden.
Vliegtuig steeg op, Tristan lag te slapen.
*Wat iedereen verwachte maar dus niet gebeurde...
Als uwe kop niet vasthing*
Op de luchthaven in Lissabon, nog snel een McDonalds doen - ja ik weet het, daarvoor gaan we naar Portugal. De Verantwoordelijke gebouwen heeft gedaan met eten, ruimt zijn plateau af - propere jongen - zet zich neer. En komt dan tot de vaststelling dat zijn vliegticket nog op de plateau lag. Gelukkig kon hij nog juist de medewerker tegenhouden om in de vuilniszak te duiken en zijn ticket terug te vinden.
*... dan konden ze de deuropeningen een stuk lager maken.
Pretty fly for a wifi*
Voor mij is vakantie en bij uitbreiding mijn weekend zeer simpel. Mijne gsm ligt op tafel en blijft daar liggen. In Lissabon juist van hetzelfde. GSM lag in het appartement en die bleef er liggen als we de stad gingen verkennen. Blijkbaar ben ik daar redelijk uniek in. De overige vier heren in het gezelschap hadden altijd en overal hun gsm mee en zodra we ergens twee seconden neer zaten, nam de Verantwoordelijke Achtergestelde Gebieden zijn gsm - excuseer: iPhone - uit zijn zak om te kijken of er een open netwerk was en zodra hij het had gevonden haalden de drie andere hun gsm boven om er ook op in te loggen.
Zeer gezellig, ik kan het u verzekeren.
In ons appartement hadden we ook wifi en daar had dit tot gevolg dat de communicatie tussen de verschillende kamers via Facebook verliep. Ook ik pleit hieraan schuldig. En hoe later op de avond, hoe onzinniger de communicatie. Dan kwam de Verantwoordelijke Gebouwen ook nog op het onzalige idee om de Ambtenaar toe te voegen zodat zij vanuit België al onze onzin in real time kon volgen.
Met als gevolg dat ze om de twee zinnen op Facebook kon lezen hoe iemand haar naam uitriep/schreef.
En ook "moesjemarramarra".
Het is dat ze ons ondertussen al een beetje kent.
*Het origineel.
Het Schurend Scharniertje*
Zondag gingen we de laatste keer op stap in de Bairro Alto. Niet zo druk al de vorige keer, maar dat was natuurlijk ook een vrijdag. Als ge hier in België op een zondag op stap gaat komt ge alleen maar kappers tegen heb ik ooit van een collega gehoord die toen nog in hartje Brussel woonde. Ik snapte het eerst ook niet, maar de meeste kappers hebben maandag hun sluitingsdag, vandaar.
Maar na verloop van tijd begon het toch wat drukker te worden en raakten we aan de praat met Oost/West Vlamingen. Onze Verantwoordelijke voor de Achtergestelde Gebieden natuurlijk onmiddellijk in zijn nopjes omdat hijeindelijk eens in zijn eigen taal kon spreken niet langer zijn spraakgebrek moest verbergen. Maar kom, het waren wel plezante mannen. Studenten die hun collega Erasmusstudenten in Lissabon kwamen bezoeken.
Iets later kwam het tweede deel van hun groep daar en het eerste wat een van die mannen aan mij vroeg: "en hebt ge hier al veel wievekes geschuurd?".
Toen had ik het even moeilijk om mij serieus te houden.
*Met dank aan Jos Ghysen voor deze titel.
Do the Lisboa Shuffle*
Maar man, ik heb afgezien!
*Met dank aan 10cc.
Het zwarte goud*
Koffie. Tot 2010 en mijn reis naar Cuba dronk ik het niet. Nu drink ik er sloten van. (Bedankt overigens Ondervoorzitter om mij aan deze verslaving te helpen). Ik denk dat ik op een doorsnee werkdag gemakkelijk aan 6 à 8 koppen koffie geraak. Ja, ik weet dat ik een probleem heb. De koffiecultuur in zuiderse landen is gelukkig volledig op mijn maat gesneden. Aan de bar een minuscule espresso voor twee keer niets bestellen, naar binnen kappen en doorgaan. Ideaal gewoonweg.
Bij ons vertrek hadden we afgesproken aan Starbucks in Zaventem. Ik was als eerste daar en had al een espresso besteld. Tegen dat die op was, was de Verantwoordelijke Achtergestelde Gebieden ook daar. En dronken we samen nog een espresso. En toen de rest van de Phil Kevinclub er was dronk ik nog een grote tas koffie. "Dat gaat straks gezellig zijn op het vliegtuig, met al uwe koffie" was de algemene teneur onder de leden.
Vliegtuig steeg op, Tristan lag te slapen.
*Wat iedereen verwachte maar dus niet gebeurde...
Als uwe kop niet vasthing*
Op de luchthaven in Lissabon, nog snel een McDonalds doen - ja ik weet het, daarvoor gaan we naar Portugal. De Verantwoordelijke gebouwen heeft gedaan met eten, ruimt zijn plateau af - propere jongen - zet zich neer. En komt dan tot de vaststelling dat zijn vliegticket nog op de plateau lag. Gelukkig kon hij nog juist de medewerker tegenhouden om in de vuilniszak te duiken en zijn ticket terug te vinden.
*... dan konden ze de deuropeningen een stuk lager maken.
Pretty fly for a wifi*
Voor mij is vakantie en bij uitbreiding mijn weekend zeer simpel. Mijne gsm ligt op tafel en blijft daar liggen. In Lissabon juist van hetzelfde. GSM lag in het appartement en die bleef er liggen als we de stad gingen verkennen. Blijkbaar ben ik daar redelijk uniek in. De overige vier heren in het gezelschap hadden altijd en overal hun gsm mee en zodra we ergens twee seconden neer zaten, nam de Verantwoordelijke Achtergestelde Gebieden zijn gsm - excuseer: iPhone - uit zijn zak om te kijken of er een open netwerk was en zodra hij het had gevonden haalden de drie andere hun gsm boven om er ook op in te loggen.
Zeer gezellig, ik kan het u verzekeren.
In ons appartement hadden we ook wifi en daar had dit tot gevolg dat de communicatie tussen de verschillende kamers via Facebook verliep. Ook ik pleit hieraan schuldig. En hoe later op de avond, hoe onzinniger de communicatie. Dan kwam de Verantwoordelijke Gebouwen ook nog op het onzalige idee om de Ambtenaar toe te voegen zodat zij vanuit België al onze onzin in real time kon volgen.
Met als gevolg dat ze om de twee zinnen op Facebook kon lezen hoe iemand haar naam uitriep/schreef.
En ook "moesjemarramarra".
Het is dat ze ons ondertussen al een beetje kent.
*Het origineel.
Het Schurend Scharniertje*
Zondag gingen we de laatste keer op stap in de Bairro Alto. Niet zo druk al de vorige keer, maar dat was natuurlijk ook een vrijdag. Als ge hier in België op een zondag op stap gaat komt ge alleen maar kappers tegen heb ik ooit van een collega gehoord die toen nog in hartje Brussel woonde. Ik snapte het eerst ook niet, maar de meeste kappers hebben maandag hun sluitingsdag, vandaar.
Maar na verloop van tijd begon het toch wat drukker te worden en raakten we aan de praat met Oost/West Vlamingen. Onze Verantwoordelijke voor de Achtergestelde Gebieden natuurlijk onmiddellijk in zijn nopjes omdat hij
Iets later kwam het tweede deel van hun groep daar en het eerste wat een van die mannen aan mij vroeg: "en hebt ge hier al veel wievekes geschuurd?".
Toen had ik het even moeilijk om mij serieus te houden.
*Met dank aan Jos Ghysen voor deze titel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten