dinsdag 12 maart 2013

Het Zakmes*

Ja, ik weet dat ik gisteren had gezegd dat ik vandaag deel twee van "Koken met de Ambtenaar" zou plaatsen, maar ik had gewoon meer goesting in dit stukje. Daarbij, alsof er ook maar een iemand onder jullie is die oprecht geïnteresseerd zou zijn in wat ik hier te schrijven heb. En anders, ik had ook een zaagske kunnen spannen over het rotweer van vandaag, prijst uzelf dus al maar gelukkig.

Bon. Als kind herinner ik mij een stukje reclame over een film die toen in Nederland uit ging komen. Het ging over een kind dat het zakmes van zijn vriendje had geleend en vergeten was het terug te geven. En toen hij later dit mes terugvond, bleek dat zijn vriendje al was verhuisd. En met een dikke stift schreef hij toen op de muur in het verlaten huis: "Tim ik heb je mes."

Althans, zo is het in mijn beleving allemaal gegaan. Ik heb de film nooit gezien en volgens Wikipedia is de film in 1992 uitgebracht. Ik was toen 10 jaar... Ik zou de film eens moeten zien, om te kijken of 20 jaar tijd mijn herinneringen niet te veel hebben bijgekleurd.

En ja, ik weet dat het creepy is dat ik reclame van 20 jaar geleden nog zo helder voor de geest kan halen.

Maar, het toeval wil dat ik ook ongeveer rond die tijd van mijn peter voor mijn kerst een zakmes had gekregen. Ik weet niet meer precies hoe oud ik was, maar ik denk dat ik in het vierde of vijfde studiejaar moet hebben gezeten. Het zesde studiejaar kan niet, want mijn Broertje had mijn zakmes ooit achter mijn rug mee naar school genomen.

De kleuterschool dan nog wel...

Waarom ik dit allemaal vertel? Omdat ik er al eventjes van uit was gegaan dat ik dat mes niet meer had. Ik had het al enkele jaren niet meer gezien, dus dacht ik dat het ergens was kwijt gegaan in een of andere verhuis. Of misschien gewoonweg weggegooid. Het mes zag er dan ook niet meer uit. Mijn initialen had ik er ooit ingekrast. Er waren een paar stukjes uit - een zakmes dient niet om te werpen. En het blijft ook niet in een boomstam steken als ge het maar hard genoeg werpt, alle tekenfilmpjes ten spijt. En het pincet en de tandenstoker ontbraken er ook van. Ik was het bestaan ervan dus eigenlijk al compleet vergeten.

Tot vorige week, toen Tsigalko zei dat hij mijn mes had.

*Doorspoelen naar 22'20"...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten