Opnieuw culinaire experimenten. Hoewel culinair... Dat valt nog te bezien.
Zoals zoveel mensen eet ik graag iets lekkers. Langs de andere kant, wie eet er eigenlijk graag iets slecht, buiten dan de Hollanders en de Engelsen? En op culinair gebied ben ik zeker niet vies van een experimentje hier en daar. Op vakantie probeer ik geregeld lokale zaken uit gaande van eendenbloed in Macau over cassoulet in Frankrijk tot gefrituurde rupsen in Thailand. En blijkbaar kunt ge hond in de pot jammer genoeg alleen maar in de wintermaanden krijgen. Zo'n beetje zoals de witloof met hesp en kaassaus bij ons dus.
In België zijn dit soort van exotische uitspattingen heel wat minder. Op tijd en stond een stuk paardenvlees - mijn blog/woonplaats toch een beetje eer aandoen - maar voor de rest weet ik eigenlijk niet echt iets speciaals of exotisch, het blijft natuurlijk België.
Maar toch.
Er is een makkelijk verkrijgbaar voedingsmiddel dat iedereen kent, maar bijna niemand ooit eet. Waarom dat weet ik eigenlijk niet. Waarschijnlijk vooral omdat het zo'n slechte reputatie heeft. Allez ja, het is zo'n beetje een Catch 22: niemand dat ik ken eet het omdat het zo'n slechte reputatie heeft en het heeft zo'n slechte reputatie omdat niemand dat ik ken het eet. En er is natuurlijk ook nog altijd de vooringenomenheid van velen die het nog nooit hebben gegeten, maar toch weten dat het slecht is.
Een beetje zoals deze sketch dus.
Maar aan dit gat in mijncultuur culinaire leven heb ik nu dus iets gedaan.
Ahja, het kan misschien ook handig zijn om te weten waar ik het eigenlijk over heb. Dames en heren, sta mij toe om jullie te presenteren:
Ik geef toe: ik heb hier ook geen goed gevoel bij. Om de een of andere reden moet ik bij corned beef spontaan denken aan een zin als "het moest eens oorlog worden" en het hamsteren van suiker. Zo'n echt oubollig imago, zoals cichorei en van die plastieken kapjes die oude vrouwtjes dragen over hun permanent. Maar ik ben er echt wel nieuwsgierig naar. Allez ja, dat is ondertussen in mijn beleving tot mythische proporties uitgegroeid hoe ongelofelijk slecht dat zou moeten zijn, dus ben ik wel benieuwd of het echt zo is.
Volgens het etiket is het alvast gewoon rundvlees, rundskop - "heutkees" zou Bonj zeggen, runderhart (qué?) en zout. Bij deze al een eerste marketingtip: haal dat runderhart van de verpakking! For fucks sake, wie wil er in godsnaam runderhart eten? Coeur du boeuf, ok, dat klinkt nog een beetje chique en speciaal. Maar runderhart?
Al een geluk dat ik niet te vooringenomen ben.
Papa wist mij dit weekend te vertellen dat er vroeger opstond "product of Ethiopia". Soort van keurmerk. Niemand die zich er indertijd veel vragen bij stelde dat die rammelende hongernegers in Ethiopië dat vlees eigenlijk veel beter zélf konden gebruiken dan die corpulente westerlingen, maar kom, dat waren dan ook andere tijden. De foto hierboven heb ik trouwens gewoon van het net geplukt, op mijn blik staat geen vermelding van waar het vlees vandaan komt. Stiekem hoop ik trouwens ook dat het paardenvlees in plaats van rundvlees gaat zijn.
Het openen van een blik had iets magisch. Met een sleuteltje trekt ge een dun metaal lint rond het blik en als ge helemaal rond zijt, is het blik open en kunt ge toehappen.
Ge hebt gelijk zenne. Het ziet er niet uit. Appetijtelijk kunt ge het bezwaarlijk noemen. Die witte rand helemaal vanboven is gestold vet. Ja ik wist ook niet wat het was, dus heb ik het maar eens geproefd. Puur vet dus. Maar vergeet niet, vet geeft smaak.
Ook al ziet het er niet uit.
Kwestie van geur komt het overeen met hondenvoer. Uit blik, niet de droge brokken. Hoe ik dit weet? Af en toe verwenden we onze ere-voorzitter voor het leven en dan kreeg hij eten uit blik. Wist hij wel te appreciëren overigens. En daar hing altijd een redelijk sterke geur aan. Kwestie van textuur is het echter helemaal anders dan hondenvoer. Hoe ik dit weet? Hoe denkt ge? Ik heb dat al een paar keer geproefd. Niets speciaals overigens, gewoon gelatineuze blokjes vlees.
Maar dus terug naar de corned beef. Ok, vleessmaak is aanwezig, maar is niet echt speciaal. Best op smaak te brengen door wat pickels, mosterd, mierikswortel, augurkjes of iets anders wat een beetje van zich afsmaakt. Ik heb ze alle vier geprobeerd en ze passen er alle vier wel bij. En het is ook redelijk korrelig of zanderig van textuur, niet echt geweldig.
Bon, dat was dus corned beef "puur". Van de week nog eens kijken of er misschien spannender zaken mee aan te vangen zijn, anders dan gewoon met een boterham te eten. Want het is toch wel wat veel om in een keer in uw eentje op te eten. En misschien raak ik dan wat meer overtuigd van zijn kwaliteiten.
*Om de een of andere reden ben ik van deel 3 naar deel 5 overgegaan. Vandaar dus dat dit deel 4 is, ondanks het feit dat het na 5 komt.
Zoals zoveel mensen eet ik graag iets lekkers. Langs de andere kant, wie eet er eigenlijk graag iets slecht, buiten dan de Hollanders en de Engelsen? En op culinair gebied ben ik zeker niet vies van een experimentje hier en daar. Op vakantie probeer ik geregeld lokale zaken uit gaande van eendenbloed in Macau over cassoulet in Frankrijk tot gefrituurde rupsen in Thailand. En blijkbaar kunt ge hond in de pot jammer genoeg alleen maar in de wintermaanden krijgen. Zo'n beetje zoals de witloof met hesp en kaassaus bij ons dus.
In België zijn dit soort van exotische uitspattingen heel wat minder. Op tijd en stond een stuk paardenvlees - mijn blog/woonplaats toch een beetje eer aandoen - maar voor de rest weet ik eigenlijk niet echt iets speciaals of exotisch, het blijft natuurlijk België.
Maar toch.
Er is een makkelijk verkrijgbaar voedingsmiddel dat iedereen kent, maar bijna niemand ooit eet. Waarom dat weet ik eigenlijk niet. Waarschijnlijk vooral omdat het zo'n slechte reputatie heeft. Allez ja, het is zo'n beetje een Catch 22: niemand dat ik ken eet het omdat het zo'n slechte reputatie heeft en het heeft zo'n slechte reputatie omdat niemand dat ik ken het eet. En er is natuurlijk ook nog altijd de vooringenomenheid van velen die het nog nooit hebben gegeten, maar toch weten dat het slecht is.
Een beetje zoals deze sketch dus.
Maar aan dit gat in mijn
Ahja, het kan misschien ook handig zijn om te weten waar ik het eigenlijk over heb. Dames en heren, sta mij toe om jullie te presenteren:
 |
| Dat is halal ofwa? |
Volgens het etiket is het alvast gewoon rundvlees, rundskop - "heutkees" zou Bonj zeggen, runderhart (qué?) en zout. Bij deze al een eerste marketingtip: haal dat runderhart van de verpakking! For fucks sake, wie wil er in godsnaam runderhart eten? Coeur du boeuf, ok, dat klinkt nog een beetje chique en speciaal. Maar runderhart?
Al een geluk dat ik niet te vooringenomen ben.
Papa wist mij dit weekend te vertellen dat er vroeger opstond "product of Ethiopia". Soort van keurmerk. Niemand die zich er indertijd veel vragen bij stelde dat die rammelende hongernegers in Ethiopië dat vlees eigenlijk veel beter zélf konden gebruiken dan die corpulente westerlingen, maar kom, dat waren dan ook andere tijden. De foto hierboven heb ik trouwens gewoon van het net geplukt, op mijn blik staat geen vermelding van waar het vlees vandaan komt. Stiekem hoop ik trouwens ook dat het paardenvlees in plaats van rundvlees gaat zijn.
Het openen van een blik had iets magisch. Met een sleuteltje trekt ge een dun metaal lint rond het blik en als ge helemaal rond zijt, is het blik open en kunt ge toehappen.
 |
| Ziet er "speciaal" uit. |
Ook al ziet het er niet uit.
Kwestie van geur komt het overeen met hondenvoer. Uit blik, niet de droge brokken. Hoe ik dit weet? Af en toe verwenden we onze ere-voorzitter voor het leven en dan kreeg hij eten uit blik. Wist hij wel te appreciëren overigens. En daar hing altijd een redelijk sterke geur aan. Kwestie van textuur is het echter helemaal anders dan hondenvoer. Hoe ik dit weet? Hoe denkt ge? Ik heb dat al een paar keer geproefd. Niets speciaals overigens, gewoon gelatineuze blokjes vlees.
Maar dus terug naar de corned beef. Ok, vleessmaak is aanwezig, maar is niet echt speciaal. Best op smaak te brengen door wat pickels, mosterd, mierikswortel, augurkjes of iets anders wat een beetje van zich afsmaakt. Ik heb ze alle vier geprobeerd en ze passen er alle vier wel bij. En het is ook redelijk korrelig of zanderig van textuur, niet echt geweldig.
Bon, dat was dus corned beef "puur". Van de week nog eens kijken of er misschien spannender zaken mee aan te vangen zijn, anders dan gewoon met een boterham te eten. Want het is toch wel wat veel om in een keer in uw eentje op te eten. En misschien raak ik dan wat meer overtuigd van zijn kwaliteiten.
*Om de een of andere reden ben ik van deel 3 naar deel 5 overgegaan. Vandaar dus dat dit deel 4 is, ondanks het feit dat het na 5 komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten