De gelukkigen onder jullie die al eens mijn penthouse hebben bezocht zullen dit bevestigen, maar ik hou nogal van een koel en strak interieur. Ze zullen denken dat ik ook van een rommelig interieur hou, maar dat ontstaat gewoon, dat is nooit de initiële bedoeling. Strakke vormen en koele kleuren, dat heb ik het liefst en zo heb ik mijn interieur dan ook het liefst.
Eerst en vooral dit: het deed mij ongelofelijk veel pijn om in die muur te moeten boren. Echt waar. Aan al de muren in mijn appartement heb ik mijn plezier gehad met ze bij te plamuren, op te schuren, af te wassen, terug opnieuw bij te plamuren, op te schuren en af te wassen. En eigenlijk zouden sommige plaatsjes nog een derde keer verdienen en hoogst waarschijnlijk nog een vierde en een vijfde keer, maar er zijn grenzen.
Daarnaast heeft het ook enkele maanden geduurd alvorens ik tot de definitieve beslissing kwam aan welke muur en wààr ik hem juist ging ophangen. Ook hier speelt bovenstaande reden mee plus ik ben van plan om dat te laten hangen en niet alle vijf voet te herhangen.
En ja, ik weet het, deze spiegel is pure kitsch. Al een chance dat goud goed met blauw samen gaat. En als dat volgens een of ander boekje niet het geval zou zijn, pech, ik moet er wonen en ik vind dat het zeer goed samen gaat.
Nah!
Nu, ge vraagt u misschien af wat mij bezielt om zo'n bombastische spiegel op te hangen? En dan nog zo'n kitscherig geval. Waarom geen moderne, strakke spiegel, als ik daar toch zo van hou?
Eerst nog even dit: ik ben niet zo narcistisch dat ik perse een spiegel in de gang wilde ophangen. Want dan had ik inderdaad wel voor een ander model gekozen. Mezelf kennende zo'n lang gerekte die ik dan horizontaal over de muur zou gehangen hebben. Maar neen dus, ik heb gekozen voor een gouden met voldoende tierlantijntjes en dan ook nog zo'n gipsen geval - uiteraard ook in goudkleur - dat ik eronder bij heb gehangen.
Jazeker, dat hoort zo!
Nope. De reden waarom ik net dié spiegel heb opgehangen is omdat de spiegel is waar ik van zijn leven ongelofelijk veel in heb gekeken. Maar niet op zo'n manier als een spiegel in de badkamer of op wc, waar ge onbewust in kijkt of verplicht wordt in te kijken omdat hij voor u hangt omdat ge uw tanden aan het poetsen zijt of uw handen aan het wassen.
De spiegel in kwestie is namelijk een erfstuk. Allez ja, erfstuk. Ik heb hem gewoon meegenomen uit het huis van mijn bomma. En ik heb die spiegel meegenomen omdat er zoveel herinneringen aan hangen. Die spiegel hing namelijk op in de gang van de living naar de bad- en slaapkamer. En elkes keer als ik bompa dan hielp om naar de bad- of slaapkamer te gaan - hij was jaren verlamd na een auto-ongeval, vandaar dat mijn ondersteuning nodig was - dan passeerde ik altijd langs die spiegel.
En wat doet een mens onwillekeurig als hij langs een spiegel passeert? Inderdaad, dan kijkt hij er in. Ontelbare keren ben ik met bompa langs die spiegel gepasseerd en ontelbare keren heb ik mezelf er in bewonderd.
En nu dus weer.
*Maar nu hangt em wel iets hoger. Volgens mij zou bomma zichzelf er niet meer in kunnen zien :)
 |
| Tot vandaag |
Daarnaast heeft het ook enkele maanden geduurd alvorens ik tot de definitieve beslissing kwam aan welke muur en wààr ik hem juist ging ophangen. Ook hier speelt bovenstaande reden mee plus ik ben van plan om dat te laten hangen en niet alle vijf voet te herhangen.
En ja, ik weet het, deze spiegel is pure kitsch. Al een chance dat goud goed met blauw samen gaat. En als dat volgens een of ander boekje niet het geval zou zijn, pech, ik moet er wonen en ik vind dat het zeer goed samen gaat.
Nah!
Nu, ge vraagt u misschien af wat mij bezielt om zo'n bombastische spiegel op te hangen? En dan nog zo'n kitscherig geval. Waarom geen moderne, strakke spiegel, als ik daar toch zo van hou?
Eerst nog even dit: ik ben niet zo narcistisch dat ik perse een spiegel in de gang wilde ophangen. Want dan had ik inderdaad wel voor een ander model gekozen. Mezelf kennende zo'n lang gerekte die ik dan horizontaal over de muur zou gehangen hebben. Maar neen dus, ik heb gekozen voor een gouden met voldoende tierlantijntjes en dan ook nog zo'n gipsen geval - uiteraard ook in goudkleur - dat ik eronder bij heb gehangen.
Jazeker, dat hoort zo!
Nope. De reden waarom ik net dié spiegel heb opgehangen is omdat de spiegel is waar ik van zijn leven ongelofelijk veel in heb gekeken. Maar niet op zo'n manier als een spiegel in de badkamer of op wc, waar ge onbewust in kijkt of verplicht wordt in te kijken omdat hij voor u hangt omdat ge uw tanden aan het poetsen zijt of uw handen aan het wassen.
De spiegel in kwestie is namelijk een erfstuk. Allez ja, erfstuk. Ik heb hem gewoon meegenomen uit het huis van mijn bomma. En ik heb die spiegel meegenomen omdat er zoveel herinneringen aan hangen. Die spiegel hing namelijk op in de gang van de living naar de bad- en slaapkamer. En elkes keer als ik bompa dan hielp om naar de bad- of slaapkamer te gaan - hij was jaren verlamd na een auto-ongeval, vandaar dat mijn ondersteuning nodig was - dan passeerde ik altijd langs die spiegel.
En wat doet een mens onwillekeurig als hij langs een spiegel passeert? Inderdaad, dan kijkt hij er in. Ontelbare keren ben ik met bompa langs die spiegel gepasseerd en ontelbare keren heb ik mezelf er in bewonderd.
En nu dus weer.
*Maar nu hangt em wel iets hoger. Volgens mij zou bomma zichzelf er niet meer in kunnen zien :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten