maandag 22 oktober 2012

Het kan niet altijd triatlon zijn*

Zaterdag nodigde onze Sportief Directeur mij uit voor het gaan kijken van een wedstrijd handbal. Initia Hasselt speelde tegen Sporting Nelo (staat voor Neerpelt-Lommel. NAC was toch nét iets origineler in hun afkorting). Maar kom, toch maar mooi eerste nationale dus toch wel van enig niveau. De neef van onze Sportief Directeur speelt bij Initia, dus we konden gratis gaan kijken. De enige voorwaarde was dat ik er het gezelschap van onze Sportief Directeur moest bijnemen. Volgens mij kon zijn vrouw niet tijdig een babysit geregeld krijgen en mocht ik daarom komen opdraven. Volgens de Sportief Directeur was het omdat zijn neef geblesseerd was met als gevolg dat de rest van de familie had afgezegd. Van uw familie moet ge het hebben nietwaar? Anyway, ik kloeg niet, ik had toch maar schoon een vrijkaartje!

We waren iets te vroeg daar, waardoor we eerst nog een stuk van de vrouwenwedstrijd konden meepakken. Tja, en het is met zo'n sporten zoals het met de meeste sporten is: de vrouwenversie trekt op niet veel. Technisch wel ok, maar voor de rest niet genoeg kracht en energie. Een van de weinige uitzonderingen op deze regel is tennis: bij de mannen is het meestal serve and volley, bij de vrouwen durft het toch wel wat vaker uit te lopen in een spannende rally. Maar langs de andere kant was de nummer 13 van Initia wel een aangename afleiding van het saaie spel. (geen link deze keer, doe zelf maar de moeite om ze op te zoeken :P)

Bon, over naar de "echte" wedstrijd dan. Voor iemand die in zijn leven nog nooit een wedstrijd handbal heeft gezien, was het wel eventjes wennen. Voor voetballers onder jullie gaat dit allemaal ongelofelijk klinken wat ik hier nu ga zeggen, maar geloof me, het is écht zo. Jullie janetten voetballers kunnen er nog heel wat van leren.

De ploegen vertrekken in de hoeken van de sporthal, voorafgegaan door de scheidsrechter. Maar alvorens ze vertrekken hebben ze eerst allemaal de scheidsrechter 'gehighfived'! Respect voor de arbiter, nog voor de match begint ofwa?! Bon, dan rond de middenstip, naam afroepen en het publiek klapt welgeteld twee keer in de handen. Niet een keer, niet drie keer. Twee. En dan de volgende. En we beginnen met de arbiters. Ploeg voorgesteld, de tegenstander gaan 'high fiven', de andere scheidsrechter ook en dan begint de wedstrijd. En met dat de eerste aanval op het getouw wordt gezet, gaan ze nog eerst hunne mandekker een hand geven.

WHAT

THE

FUCK?

Nog nooit van zijn leven meegemaakt! Eén handbalmatch, die nota bene nog niet eens begonnen is, vertoont meer sportiviteit dan ge op alle voetbalvelden in heel België op een gans seizoen zoudt kunnen zien. Iedereen die ooit een voetbalwedstrijd heeft gezien of er aan heeft deelgenomen kan zich zonder problemen andere beelden voor de geest roepen.

Tijdens de wedstrijd dan. Rinus Michels zei dan wel "voetbal is oorlog", maar hij kent er juist niets van. Handbal, dat is bij momenten zoals rugby. Vechten voor elke mogelijke centimeter winst in de baklijn, truitje trekken, vasthouden, weet ik veel wat nog allemaal, zonder dat er ook maar een iemand moeilijk over doet. Een speler waarvan de arm per ongeluk uit zwaait en een tegenstander groggy tegen het parket slaat wordt niet aangevallen door een meute uitgelaten spelers. Neen, dat wordt geciviliseerd opgelost. Allez ja, gewoon geen reactie eigenlijk. En als de scheidsrechter dan toch een fout ziet of een kaart toekent wordt er geen commentaar op geleverd door de spelers.

Gelukkig zijn er op zo'n momenten de supporters nog. Dankzij hen heb ik een van de mooiste beledigingen ooit gehoord, bij het niet fluiten van een fout: "Hey scheids, is dat hier basketbal ofwa?"

Samengevat kan ik stellen dat het wel een plezante avond was. Maar toch nog enkele minpuntjes. Doordat het in een sporthal wordt gespeeld is alle zuurstof binnen de kortste keren opgebruikt en is het hoogst onaangenaam mottig en laf. En misschien nog belangrijker: een sport bekijken waar ge minstens de helft van de regels niet kent, is ook wel een belevenis op zich. "Waarom fluit dieje nu?" - er was volgens ons niets aan de hand. "Waarom fluit dieje nu niet?" - speler lag knock out tegen het parket. Tot zelfs "stond dieje speler nu juist niet offside?" - de Sportief Directeur is eerder voetbal minded.

Maar kom sportief zijn zonder zelf de inspanningen te leveren viel mij reuze goed mee. Zo goed zelfs dat we volgende week samen met De Sportief Directeur, De Ambtenaar en hare pa een wedstrijd voetbal gaan kijken.

Correctie. "Voetbal".

Het is namelijk STVV tegen Boussu Dour Borinage.

Topmatch dus.

Maja, het is gratis. Dus ja, wie ben ik?

(Memo to myself: dit soort van commentaar voor uzelf houden te zaterdag. De Ambtenaar en hare pa zijn namelijk fans van STVV.)

*"Het kan niet altijd kaviaar zijn"

Geen opmerkingen:

Een reactie posten