Beetje later dan gepland, maar hier zijn ze alsnog, mijn bedenkingen bij mijn laatste triatlon van het seizoen. En vermits ik nu een referentiepunt heb - de triatlon in Vilvoorde - is het makkelijker te vergelijken. Hoewel ze totaal anders waren - Australian exit, 43 kilometer i.p.v. 40 km en maar twee ronden t.o.v. 4.
Maar kom, we gaan toch ons best proberen te doen.
Beginnen bij het begin dus maar: de voorbereiding. Ik kan niet anders dan vaststellen dat ik bij mijn volgende triatlon op verplaatsing op alles moet voorbereid zijn. Misschien gewoonweg voor alle zekerheid een tweede fiets meenemen en 8 paar binnenbanden? Op die manier dek ik volgens mij toch ongeveer elk mogelijk scenario.
Het zwemmen. In één woord: afgrijselijk. Ik voelde het water absoluut niet, ik sloeg in paniek met al dat volk rond mij, raakte pas zeer laat goed in mijn ritme. De tijden geven echter een totaal ander beeld. Mechelen: 31'45", Vilvoorde: 31'20". Toegegeven, 25 seconden trager, maar het voelde een eeuwigheid langer. Alvorens ik mijn tijden vergeleek had ik een verschrikkelijk slecht gevoel bij mijn zwemmen. Achteraf beschouwd blijkt dat dus redelijk relatief te zijn. En de tijd die ikzelf geregistreerd had was 31'33". Dus het valt allemaal nog wel mee dat zwemmen, achteraf bekeken.
De overgang was nog zo'n kleine ramp. 600m wandelen vanuit het water naar de fietsen. 600 meter! En dan moesten we nog een trap opklauteren en alles he. Zot gewoonweg. Niet moeilijk dat ik er hier zo lang over doe, meer dan dubbel zo lang als in Vilvoorde. Maar kom, dat zijn appelen met peren vergelijken, dat heeft geen zin.
Fietsen dan. Hier kan ik al heel wat positiever over zijn. Op 43 kilometer deed ik 1h16'24", over de 40 kilometer in Vilvoorde deed ik 1h16'14". 10 seconden extra nodig om 3 kilometer af te leggen. Niet slecht, al zeg ik het zelf. Dat fietsen tussenin heeft wel degelijk zijn vruchten afgeworpen.
Ook hier echter het verhaal van appels en peren - zowel appels als appelen is overigens correct. Vilvoorde is een parcours met veel bochten en draaien, Mechelen was langs het kanaal. Rechte, vlakke stukken dus. Plus geen snertweer, wat ook wel veel deed. En ik had dan ook nog eens een groepje waar ik bij kon meerijden, ook een gigantisch verschil. Ik ga alleen eens moeten leren om correct op mijn fiets te springen met mijn schoenen er al op vastgeklikt, want daar verloor ik nu weer veel tijd mee. En de volgende keer moet ik zien dat ik een bidon heb waarvan het deksel erop geschroefd moet worden. Want die deksels die erop geklikt moeten worden durven er nog al eens van af te schieten als ge erin knijpt.
Transitie twee dan. Ging goed. Ik had al rijdende mijn schoenen losgemaakt, dus daar verloor ik geen tijd meer mee. Alleen was de afstand hier alweer veel groter dan in Vilvoorde. Zowel het gedeelte naar mijn schoenen als naar de exit. Appelen - peren, ik ga het hier niet meer herhalen. Maar toch, mijn schoenen met de knoop-elastische veters gingen veel sneller aan dan toen ik ze nog zelf moest binden. Deze keer ook geen gesukkel met mijn fiets.
En lopen dan maar. Hier ben ik echt door het ijs gezakt. 47'23" in Vilvoorde versus 54'18" in Mechelen. Maar daar was ik mij tijdens het lopen ook al van bewust. Compleet uitgedroogd, mede door mijn drinkbusperikelen. Dat vond ik in Vilvoorde dan ook veel beter. Daar kondt ge 2 keer drinken per ronde van 2,5 kilometer. In Mechelen heb ik maar 3 keer kunnen drinken op 10 kilometer. Volgende keer dus een extra bidon klaarleggen aan mijn schoenen. Of er een extra meepakken op de fiets.
*Stof genoeg dus om na te denken en te verbeteren tegen volgende keer.
Maar kom, we gaan toch ons best proberen te doen.
Beginnen bij het begin dus maar: de voorbereiding. Ik kan niet anders dan vaststellen dat ik bij mijn volgende triatlon op verplaatsing op alles moet voorbereid zijn. Misschien gewoonweg voor alle zekerheid een tweede fiets meenemen en 8 paar binnenbanden? Op die manier dek ik volgens mij toch ongeveer elk mogelijk scenario.
Het zwemmen. In één woord: afgrijselijk. Ik voelde het water absoluut niet, ik sloeg in paniek met al dat volk rond mij, raakte pas zeer laat goed in mijn ritme. De tijden geven echter een totaal ander beeld. Mechelen: 31'45", Vilvoorde: 31'20". Toegegeven, 25 seconden trager, maar het voelde een eeuwigheid langer. Alvorens ik mijn tijden vergeleek had ik een verschrikkelijk slecht gevoel bij mijn zwemmen. Achteraf beschouwd blijkt dat dus redelijk relatief te zijn. En de tijd die ikzelf geregistreerd had was 31'33". Dus het valt allemaal nog wel mee dat zwemmen, achteraf bekeken.
De overgang was nog zo'n kleine ramp. 600m wandelen vanuit het water naar de fietsen. 600 meter! En dan moesten we nog een trap opklauteren en alles he. Zot gewoonweg. Niet moeilijk dat ik er hier zo lang over doe, meer dan dubbel zo lang als in Vilvoorde. Maar kom, dat zijn appelen met peren vergelijken, dat heeft geen zin.
Fietsen dan. Hier kan ik al heel wat positiever over zijn. Op 43 kilometer deed ik 1h16'24", over de 40 kilometer in Vilvoorde deed ik 1h16'14". 10 seconden extra nodig om 3 kilometer af te leggen. Niet slecht, al zeg ik het zelf. Dat fietsen tussenin heeft wel degelijk zijn vruchten afgeworpen.
Ook hier echter het verhaal van appels en peren - zowel appels als appelen is overigens correct. Vilvoorde is een parcours met veel bochten en draaien, Mechelen was langs het kanaal. Rechte, vlakke stukken dus. Plus geen snertweer, wat ook wel veel deed. En ik had dan ook nog eens een groepje waar ik bij kon meerijden, ook een gigantisch verschil. Ik ga alleen eens moeten leren om correct op mijn fiets te springen met mijn schoenen er al op vastgeklikt, want daar verloor ik nu weer veel tijd mee. En de volgende keer moet ik zien dat ik een bidon heb waarvan het deksel erop geschroefd moet worden. Want die deksels die erop geklikt moeten worden durven er nog al eens van af te schieten als ge erin knijpt.
Transitie twee dan. Ging goed. Ik had al rijdende mijn schoenen losgemaakt, dus daar verloor ik geen tijd meer mee. Alleen was de afstand hier alweer veel groter dan in Vilvoorde. Zowel het gedeelte naar mijn schoenen als naar de exit. Appelen - peren, ik ga het hier niet meer herhalen. Maar toch, mijn schoenen met de knoop-elastische veters gingen veel sneller aan dan toen ik ze nog zelf moest binden. Deze keer ook geen gesukkel met mijn fiets.
En lopen dan maar. Hier ben ik echt door het ijs gezakt. 47'23" in Vilvoorde versus 54'18" in Mechelen. Maar daar was ik mij tijdens het lopen ook al van bewust. Compleet uitgedroogd, mede door mijn drinkbusperikelen. Dat vond ik in Vilvoorde dan ook veel beter. Daar kondt ge 2 keer drinken per ronde van 2,5 kilometer. In Mechelen heb ik maar 3 keer kunnen drinken op 10 kilometer. Volgende keer dus een extra bidon klaarleggen aan mijn schoenen. Of er een extra meepakken op de fiets.
*Stof genoeg dus om na te denken en te verbeteren tegen volgende keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten