"Pasmans was er niet"*

Volgens de statuten van de Phil Kevinfanclub is een van onze jaarlijkse officiële samenkomsten, de Gentse Feesten. Een traditie die ondertussen al verschillende jaren meegaat en altijd grote massa's trekt. Niet aanwezig zijn op een officiële Phil Kevinfandag zoals de deze, is een grote schande en afwezigen worden uiteraard als een paria beschouwd. Allemaal goed en wel, tot dat ge zelf eens een keer niet kunt, en de rest van het jaar hieraan herinnert wordt. Gelukkig kon ik mij deze keer wel vrijmaken en waren we met de voltallig raad van bestuur aanwezig.

Doordat de Sportief Directeur mij aan het afleiden was via Facebook miste ik mijn trein richting Gent, waardoor ik een half uur later dan voorzien aankwam. Ik verdenk de Sportief Directeur er stevig van dit allemaal op voorhand gepland te hebben, kwestie dat hij in mijn afwezigheid zich al kon beginnen te bezatten. Da's inderdaad zeer mooi. Van uw bestuur moet ge het hebben.

Eenmaal in Gent aangekomen, nog te voet door naar de penthouse van onze Verantwoordelijke voor de internationale betrekkingen met de achtergestelde gebieden in Oost- en West-Vlaanderen, tevens onze gids en gastheer voor de avond. Correctie, onze "hids" en "hastheer". Daar zaten de overige leden mij al vol ongeduld op te wachten. Nog snel de rit in de Tour uitkijken - jaja, alle leden van de Phil Kevinfanclub zijn tegenwoordig zo sportief als hun Voorzitter - en we waren er klaar voor.

Omdat de Verantwoordelijke vrijt met een 'Ollandse, leek het onze Sportief Directeur wel grappig om in het oranje ten tonele te verschijnen. En dus werd dit zo gecommuniceerd naar iedereen. Gevolg, ik was de enige idioot die in het oranje kwam opdraven. Een fluo-oranje jasje dat ik aandoe om te lopen. Maarja, naar Gentse normen was ik nog steeds redelijk overdressed.

Vermits de verantwoordelijke gebouwen samen met zijn eega geen babysit hadden kunnen regelen voor het voorlopig nog jongste lid van de Phil Kevinfanclub - onze verantwoordelijke moet nog de nodige formaliteiten verrichten om het lidmaatschap van de kleine van Marathonman en zijn Radiomadam in orde te brengen - zouden zij vroeger doorgaan. Dus trokken we al wat vroeger dan normaal naar de festiviteiten.

Tradities zijn er om in ere te houden, dus moest en zou er een Bicky Burger gegeten worden en een consumptie genuttigd worden in "'t Druppelkot". Jammer genoeg hadden ze geen exotische smaken - zoals witloof, Bounty of peper, maar een aangepaste kaart voor de Gentse feesten. Het zou dus maar zure appel worden voor mij. Een grote, natuurlijk. Dan nog verder de verschillende pleinen verkennen, nog een laatste pintje drinken, waarop onze Verantwoordelijke Gebouwen en zijn vrouw ons veel te vroeg verlieten.

Dan zijn de échte Phil Kevinfans maar iets gaan eten. Een pizza met wijn en natuurlijk de nodige practical jokes zoals de wijn van de ander aanlengen met olie. Onderbroekenlol, jaja.

Geen enkele Phil Kevinfandag is goed begonnen of geëindigd zonder een spelletje vooraf/erna. En dus werden er enkele rondes van "De Grote Dalmuti" gespeeld. En natuurlijk, zoals het bij mijn functie hoort, is de Voorzitter ook geëindigd als Grote Dalmuti.

Op stap dan maar. Details hiervoor lijken mij niet echt nodig. Het is geëindigd in een zatte processie, laat ik het daar maar op houden. Mensen zoals de Ambtenaar (wakker) bellen of de gsm van mij "subtiel" afhandig maken en daarmee dan berichtjes sturen naar mensen waarvan ikzelf nog eens het telefoonnummer niet heb. Het wordt indertijd hoog tijd dat ik eens terug op mijn strepen ga staan en de leden wat meer respect voor hun Voorzitter ga bijbrengen.

Wat ik echter niet wist, is dat onze Ondervoorzitter een hevige Flikken fan is. En het dus nodig vond om aan de lokale politie te gaan vragen of Pasmans er niet was. Deze agent antwoordde in mijn ogen meer dan correct aan de Ondervoorzitter met de woorden "Nee, janet". Onze Ondervoorzitter nam dit echter anders op.

Zo zo, "janet"?

Terug thuisgekomen nam onze Ondervoorzitter meteen de pc van onze Verantwoordelijke in beslag om zijn klachten per mail te richten aan de heer Daniël Termont. Inderdaad. Daniël - burgemeester van Gent - Termont. En ondanks zijn zattigheid kwam onze Ondervoorzitter nog zeer goed uit zijn - het mag gezegd worden, zeer dure - woorden.


Trots als hij was, vond hij, samen met de Sportief Directeur het dan nog hoogst nodig om de Ambtenaar hiervan op de hoogte te stellen. En de Ambtenaar maakt dan nog de beginnersfout om die jongens aan te moedigen in hun dwaasheid en een "weddement" aan te gaan. Als we een reactie zouden krijgen, zou de Ondervoorzitter een aardbei  krijgen. Vraag mij niet waarom dat ze voor een aardbei hebben gewed. Ik weet het echt niet en zij weten het waarschijnlijk ook niet meer.


En na die laatste flauwiteiten zijn we dan collectief in een diepe coma gevallen.


EPILOOG: Termont heeft de mail van onze Ondervoorzitter doorgestuurd naar zijn korpschef voor verder onderzoek. Den Ambtenaar is dus een aarbei mét slagroom [correctie  van de ondervoorzitter] kwijt. En wat is dat met die slagroom? Ik weet begot niet welke fantasiën de Ondervoorzitter heeft over Pasmans met een aardbei en slagroom.


Ik wil het eigenlijk ook niet weten.

*Voor zij die niet zouden weten wie Pasmans is hier zijn bio terug te vinden: http://www.een.be/programmas/flikken/wilfried-pasmans-mark-tijsmans