Opnieuw een koppel dat de natuurlijke gang der zaken niet volgt. Deze keer betrof het echter mijn Neef en niet langer onze Sportief Directeur. Die laatste blijft gewoon volharden in de boosheid. Maarja, het alternatief zou zijn om zijn huis af te breken. Ook niet echt een optie lijkt mij. Kwestie van prioriteiten stellen, nietwaar?
Een huwelijk dus. De Bruid in kwestie is opgegroeid in Malle. En dus ging de kerkelijke huwelijksplechtigheid ook door in Malle. Omdat mijne auto op mazout rijdt en niet op water zoals die van mijn vader had ik maar reservaties gemaakt met Hotel Mama om een overnachting te bespreken. Het trof, mijn bed was juist vrijgekomen omdat een andere gast ergens anders was ingecheckt voor die avond, aldus de gastvrouw.
De misviering dan. Aan mij is alleszins geen groot katholiek verloren. Ik ken alle rites en teksten wel, dankzij jarenlange indoctrinatie door zuster Gracia, maar daar stopt ook ongeveer al mijn affiniteit met de Kerk. Maar toch, ik moet eerlijk zeggen, ik was zeer aangenaam verrast. En in de eerste plaats door mijn Neef die bompa zijn gouden horloge mee had. Ik had zelf eerst nog even getwijfeld of ik bompa zijn manchetknopen zou aandoen, maar goudkleurig gaat niet zo goed samen met een lichtblauw hemd. Dus heb ik de knopen die ik van een ander neef cadeau heb gekregen als "wiedergutmachung" voor mijn Chinese knopen die hij was kwijt gespeeld.
Nu moet ge weten, een misviering in Halen volgen is bij momenten een marteling voor de zintuigen. Vooral oog en oren moeten er soms zwaar aan geloven. De soms niet al te toonvaste overjaarse koorleden durven wel eens een zeer gerichte aanslag te plaatsen. Maar hier was het dus een jongerenkoor. Splash. Ok, de naam was misschien wat ongelukkig gekozen, maar dat valt evengoed te zeggen van een ronkende naam zoals die van de Halense Koorgalmen.
Dus zoals reeds herhaaldelijk door iedereen daar aanwezig gezegd; een dikke pluim voor het koor. Maar hét topmoment van de dag was toch wel toen er een jonge gast en een even jonge andere gast met gitaar ineens naar voren kwamen en de Bruid ook naar opstond en naar die gasten wandelde. De gitarist begon een liedje te spelen en dan begint die andere gast daar ineens te zingen. Een stem als een klok, echt zeer goed.
Maar dan... Ineens, zomaar uit het niets begint de Bruid ook te zingen! Nu, ik zeg wel uit het niets, maar ik ga er van uit dat er wel een repetitie aan vooraf is gegaan. We leven nog altijd niet in een musical. Echt waar, mijn eerste reactie was: achterom kijken om te zien welke rotzak er zojuist een emmer met ijskoud water over mijn rug had gegooid. Kippenvel van het kon niet meer. Eén omdat ik gewoonweg niet wist dat de Bruid kon zingen en twéé dat het nog zo ongelofelijk goed was. "The Fuck?" was hier de enige gepaste reactie. En ook natuurlijk grote opluchting omdat het Neef niet had gezongen.
*Ik moet hier eigenlijk zelf niet te hard van de toren staan te blazen. Bij mij is het al begonnen met bouwen en bij gebrek aan de rest blijft het daar voorlopig ook bij.
Een huwelijk dus. De Bruid in kwestie is opgegroeid in Malle. En dus ging de kerkelijke huwelijksplechtigheid ook door in Malle. Omdat mijne auto op mazout rijdt en niet op water zoals die van mijn vader had ik maar reservaties gemaakt met Hotel Mama om een overnachting te bespreken. Het trof, mijn bed was juist vrijgekomen omdat een andere gast ergens anders was ingecheckt voor die avond, aldus de gastvrouw.
De misviering dan. Aan mij is alleszins geen groot katholiek verloren. Ik ken alle rites en teksten wel, dankzij jarenlange indoctrinatie door zuster Gracia, maar daar stopt ook ongeveer al mijn affiniteit met de Kerk. Maar toch, ik moet eerlijk zeggen, ik was zeer aangenaam verrast. En in de eerste plaats door mijn Neef die bompa zijn gouden horloge mee had. Ik had zelf eerst nog even getwijfeld of ik bompa zijn manchetknopen zou aandoen, maar goudkleurig gaat niet zo goed samen met een lichtblauw hemd. Dus heb ik de knopen die ik van een ander neef cadeau heb gekregen als "wiedergutmachung" voor mijn Chinese knopen die hij was kwijt gespeeld.
Nice touch
mijn beste Neef. Nice touch.
Nu moet ge weten, een misviering in Halen volgen is bij momenten een marteling voor de zintuigen. Vooral oog en oren moeten er soms zwaar aan geloven. De soms niet al te toonvaste overjaarse koorleden durven wel eens een zeer gerichte aanslag te plaatsen. Maar hier was het dus een jongerenkoor. Splash. Ok, de naam was misschien wat ongelukkig gekozen, maar dat valt evengoed te zeggen van een ronkende naam zoals die van de Halense Koorgalmen.
Dus zoals reeds herhaaldelijk door iedereen daar aanwezig gezegd; een dikke pluim voor het koor. Maar hét topmoment van de dag was toch wel toen er een jonge gast en een even jonge andere gast met gitaar ineens naar voren kwamen en de Bruid ook naar opstond en naar die gasten wandelde. De gitarist begon een liedje te spelen en dan begint die andere gast daar ineens te zingen. Een stem als een klok, echt zeer goed.
Maar dan... Ineens, zomaar uit het niets begint de Bruid ook te zingen! Nu, ik zeg wel uit het niets, maar ik ga er van uit dat er wel een repetitie aan vooraf is gegaan. We leven nog altijd niet in een musical. Echt waar, mijn eerste reactie was: achterom kijken om te zien welke rotzak er zojuist een emmer met ijskoud water over mijn rug had gegooid. Kippenvel van het kon niet meer. Eén omdat ik gewoonweg niet wist dat de Bruid kon zingen en twéé dat het nog zo ongelofelijk goed was. "The Fuck?" was hier de enige gepaste reactie. En ook natuurlijk grote opluchting omdat het Neef niet had gezongen.
Het avondfeest zelf dan. Om de een of andere reden zat ik
aan de kindertafel. Terecht vonden de kinderen aan mijn tafel. En ikzelf eigenlijk ook wel. Want we hebben toch
goed gelachen met de fratsen en grappen en grollen van mijn achterneefjes en
-nichtjes. Hun respectievelijke ouders zullen hun werk hebben om alle slechte manieren die ik hen die avond heb aangeleerd terug af te leren. En ik had er ook een persoonlijke butler aan overgehouden die mij op
tijd en stond de overschot van zijn bord gaf of een frisse pint ging halen, later op de avond.
De openingsdans was dan het liedje van Bart Peeters en
Hannelore Bedert, wat de Bruid ook al in de kerk had gezongen. Vandaar dus.
Altijd fijn als een televisieprogramma zo al wat spoilers verstopt in het
programma zelf maar waar ge dan pas later achter komt. En daarna kon het
feestje dan ook echt losbarsten.
Zoals het bij mijn titel als Voorzitter van de Phil
Kevinfanclub hoort heb ik mij langs mijn beste kant laten zien op de dansvloer
en alle door mij gekende dansstijlen tentoon gespreid. Gaande van de CarltonDance over “de badhandoek” tot “golfen” en langlaufen, en alles wat daar nog tussen in lag.
Om dan later doodmoe maar zeer voldaan huiswaarts te keren met mijne Bob. Waarvoor natuurlijk ook wel dank dat hij wilde Bobben.
Een zeer mooi einde aan een zeer mooie dag.
*Ik moet hier eigenlijk zelf niet te hard van de toren staan te blazen. Bij mij is het al begonnen met bouwen en bij gebrek aan de rest blijft het daar voorlopig ook bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten