Mijn fiets wil mij dood.
Ja, lach er maar mee. Lach zo hard ge kunt. Tot het u eens overkomt. Nu, de fiets heeft nog niet toegeslagen, maar heeft wel al vergevorderde plannen in die richting gemaakt. Gelukkig ben ik hier tijdig van op de hoogte gebracht en kan ik nog de nodige voorzorgen nemen.
Kijk, dat katten geen ziel hebben, door en door slecht zijn en er op uit zijn om ons te doden is een vaststaand feit. Daar is in de wetenschappelijke lectuur geen enkele discussie meer over. Tegenwoordig bestaan er zelfs websites waar je kan testen hoe groot het risico is dat je kat je wil doden. Iedereen weet dit, niemand zal er van verbaasd staan wanneer morgen een kat wordt gearresteerd wegens het toebrengen van slagen en verwondingen met het oogmerk te doden. En hier uiteraard voor veroordeeld zal worden.
Maar fietsen...? Dat is het eerste wat ik hiervan hoor.
Bon, vooraleer ik hier weer voor leugenaar ga versleten worden: hier zijn de feiten.
Zoals in mijn vorige blogs te lezen viel, sterf ik elke zondag opnieuw op mijn fiets. En opnieuw. En opnieuw. Serieus, kan het eigenlijk iemand nog wat schelen? Maar kom, zoals gezegd, het hele probleem is niet zozeer mijn lamentabele conditie, maar vooral mijn gebrek aan klikpedalen. En nu had ik dus in het Fietspunt van Vilvoorde (waar mijn superfiets van € 65 vandaan komt) mijn fiets binnen geleverd om mijn klikpedalen van de Decathlon te laten installeren en ineens een lenteonderhoud te laten doen. Ik had eerst zelf geprobeerd om de klikpedalen te installeren, maar nadat ik bijna mijn been kwijtspeelde door een wegvliegende moersleutel heb ik wijselijk besloten om iemand anders zijn leven maar te laten riskeren.
Toen had ik het eigenlijk al moeten weten...
Het waren dus die mannen van Fietspunt die mij vanmiddag belden om mij te melden dat er in mijn voorvork een scheur zat. En dat dat gevaarlijk is want dat kan afbreken. Kijk, langs de ene kant vind ik het zeer goed dat ze mij hier van op de hoogte hebben gebracht. Maar langs de andere kant weet ik nu dus wel dat ik binnenkort terug met een moordenaar onder mijn dak zit. Zoudt gij goed slapen als in de kamer naast u iemand u stond op te wachten om op een onbewaakt moment toe te slaan. Ik dacht het niet nee!
Maar kom, tegen dat het zo ver is heb ik dan weer een straf verhaal om in mijn blog te zetten. Alles voor de literatuur.
*Wat ik nu constant hoor als ik in mijn bed lig...
Ja, lach er maar mee. Lach zo hard ge kunt. Tot het u eens overkomt. Nu, de fiets heeft nog niet toegeslagen, maar heeft wel al vergevorderde plannen in die richting gemaakt. Gelukkig ben ik hier tijdig van op de hoogte gebracht en kan ik nog de nodige voorzorgen nemen.
Kijk, dat katten geen ziel hebben, door en door slecht zijn en er op uit zijn om ons te doden is een vaststaand feit. Daar is in de wetenschappelijke lectuur geen enkele discussie meer over. Tegenwoordig bestaan er zelfs websites waar je kan testen hoe groot het risico is dat je kat je wil doden. Iedereen weet dit, niemand zal er van verbaasd staan wanneer morgen een kat wordt gearresteerd wegens het toebrengen van slagen en verwondingen met het oogmerk te doden. En hier uiteraard voor veroordeeld zal worden.
Maar fietsen...? Dat is het eerste wat ik hiervan hoor.
Bon, vooraleer ik hier weer voor leugenaar ga versleten worden: hier zijn de feiten.
Zoals in mijn vorige blogs te lezen viel, sterf ik elke zondag opnieuw op mijn fiets. En opnieuw. En opnieuw. Serieus, kan het eigenlijk iemand nog wat schelen? Maar kom, zoals gezegd, het hele probleem is niet zozeer mijn lamentabele conditie, maar vooral mijn gebrek aan klikpedalen. En nu had ik dus in het Fietspunt van Vilvoorde (waar mijn superfiets van € 65 vandaan komt) mijn fiets binnen geleverd om mijn klikpedalen van de Decathlon te laten installeren en ineens een lenteonderhoud te laten doen. Ik had eerst zelf geprobeerd om de klikpedalen te installeren, maar nadat ik bijna mijn been kwijtspeelde door een wegvliegende moersleutel heb ik wijselijk besloten om iemand anders zijn leven maar te laten riskeren.
Toen had ik het eigenlijk al moeten weten...
Het waren dus die mannen van Fietspunt die mij vanmiddag belden om mij te melden dat er in mijn voorvork een scheur zat. En dat dat gevaarlijk is want dat kan afbreken. Kijk, langs de ene kant vind ik het zeer goed dat ze mij hier van op de hoogte hebben gebracht. Maar langs de andere kant weet ik nu dus wel dat ik binnenkort terug met een moordenaar onder mijn dak zit. Zoudt gij goed slapen als in de kamer naast u iemand u stond op te wachten om op een onbewaakt moment toe te slaan. Ik dacht het niet nee!
Maar kom, tegen dat het zo ver is heb ik dan weer een straf verhaal om in mijn blog te zetten. Alles voor de literatuur.
*Wat ik nu constant hoor als ik in mijn bed lig...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten