maandag 12 maart 2012

Mannen die fietsen haten - deel 2*

Een vorige keer deed ik nogal lyrisch over de “goodies” de we hadden gekregen van De Beul. Eigenlijk gekregen van de Vlaamse Triatlon en Duatlon Federatie, maar De Beul had ze ons wel degelijk gegeven. We gaan hier niet in een semantische discussie verzanden, dat ik het u nu al maar zeg.

Nu, ondanks het feit dat ik absoluut geen kenner ben van sportmateriaal, zei mijn ongetrainde oog mij al onmiddellijk dat het “gene kamelot” was. Bioracer, die naam deed alvast vaag een belletje bij mij rinkelen. En als het zelfs bij zo'n salonatleet als mij gekend is, dan moet het wel een gekend merk zijn. Zie hiervoor ook Adidas, Nike, etc. Maar dan voor fietsoutfits.

Dus, de verwachtingen waren alvast hooggespannen. Op het begeleidende kaartje staat er namelijk: “Bio-racer 3D The absolute pinnacle when it comes to comfort [...] ensures a better support for some areas of the seat, such as the seat bones. On other places the chamois reduces the pressure.” Klinkt alvast veel belovend.

Zopas is ook mijn nieuwste speelgoed aangekomen, een Garmin GSC 10 snelheids- en cadansmeter. “Qué?” Hoor ik u nu al vragen. In het schoon Vlaams: “ne kilométrique” en “ne toerenteller” samen in één handige verpakking en die is dan rechtstreeks gelinkt aan mijn hartslagmeter. Neen, ik overdrijf niet in mijn gadgets, wat is dat voor een domme opmerking.

Dit “speelgoed” zoals ik dit zojuist nogal oneerbiedig noemde, zorgt er namelijk voor dat ik extra gemotiveerd ben om te sporten. Want ik kan namelijk elke keer mijn “prestatie” vergelijken met de inspanningen die ik de keer ervoor heb geleverd. Kan ik kijken waar ik ben geweest, hoe lang ik er ben geweest, hoe hard ik er heb gelopen/gefietst, waar ik verkeerd ben gelopen. Waar ik de keer erop opnieuw verkeerd ben gelopen. Waar ik lek ben gereden...

Meten is weten.

En ja, ik ben een nerd.

Wel, wat zijn mijn ervaringen nu ik zondag in dit supersonische pakje en met dit high tech meetmateriaal op mijn fiets geïnstalleerd voor de eerste keer ben gaan fietsen? Drie punten eigenlijk.

1. Ik moet nog altijd zélf trappen. En dat valt nog altijd hard tegen.

2. Zo'n hypermodern meettoestel dat is geweldig. Maar de volgende keer moet ik toch zien dat de batterijen zijn opgeladen. Dus nu kan ik nog niets vergelijken. Ook dat hard valt tegen.

3. Mijn gat doet nog altijd zeer. En dat valt ongelofelijk hard tegen. Vooral omdat ik weet dat ik morgen met mijn fiets ook nog eens naar het station mag rijden.

Zouden ze bij Bio-racer ook fietspakjes met een ingenaaid kussen maken?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten